WIELBŁĄD DWUGARBNY

Wielbłąd dwugarbny

Wielbłąd dwugarbny, nazywany również baktrianem to ssak parzystokopytny. Gatunek tych wielbłądów zagrożony jest wyginięciem.

Baktriany występują na stepach i pustyniach Mongolii i Chin. Żyje zarówno w stanie dzikim, choć częściej spotykamy jego formę udomowioną. Posiada obfitsze owłosienie niż wielbłąd jednogarbny, ma krótsze nogi i jest trochę tęższy od dromadera. Są to bardzo silne zwierzęta, które świetnie radzą sobie na piaszczystych terenach. Ich organizm przystosowany jest do ciężkich warunków, odporne na wahania temperatury, potrafią wypić 120 litrów wody za jednym razem, by później przez kilka dni nie pic w ogóle. Żyją w stadach, a czasem samotnie. Samce tych wielbłądów są większe od samic, osiągają nawet ponad 725 kg. Zwierzęta te są roślinożerne, żywią się głównie trawą, liśćmi i zbożem. Ludzie hodują baktriany do różnych potrzeb, jako zwierzęta pociągowe oraz przewozowe, a także dla ich mleka,skóry i wełny.

Gatunek tych wielbłądów jest zagrożony wyginięciem i objęty ochroną, zagrożenie spowodowane jest ich zabijaniem na potrzeby ludzkie.

LORI WYSMUKŁY

Lori wysmukły

Lori wysmukły to ciekawy lecz leniwy ssak zamieszkujący Sri Lankę. Zamieszkuje tereny bardzo zalesione, występuje w wilgotnych lasach równikowych, na stokach górskich oraz wśród zarośli. Jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem.

Ten niewielki ssak posiada bardzo gęste, ciemnobrązowe futerko. Na brzuch jego sierść jest jaśniejsza. Przez środek pyszczka przebiega biały pas. Oczy otoczone są ciemniejszym futrem. Głowa tego ssaka jest nieduża i zaokrąglona. Oczy mają kolor brązowy i są bardzo duże. Uszy małe i zaokrąglone. Lori nie posiada ogona, natomiast pyszczek jest krotki z różowym noskiem. Lori ma bardzo chwytne łapki, pozwalające mu z lekkością poruszać się po gałęziach drzew.

Jest to zwierze lubiące samotniczy tryb życia i żyje tylko w terytorium, które sam wcześniej sobie oznaczył (moczem). Lori prowadzi nocny tryb życia, a dobrą widoczność zapewniają mu jego duże oczy. Nie lubi spotykać swych krewnych, zazwyczaj w takich sytuacjach dochodzi między nimi do walki. Cale życie spędza praktycznie na drzewach i tylko czasem schodzi na ziemię. W dzień śpi w swojej dziupli. Lori ma doskonały słuch, co sprawdza się przy polowaniu. Naturalnymi wrogami loriego są pantera mglista, kot marmurkowaty i węże. Jednakże duże zagrożenie stanowią dla niego także ludzie, którzy uważają to zwierze za złego ducha. Inna przyczyną zanikania tych zwierząt jest wycinanie lasów równikowych.

PUMA

Puma

Puma jest ssakiem z rodziny kotowatych. Występuje w obu Amerykach, Kanadzie oraz Patagonii. Należy do gatunku zagrożonego wyginięciem. Jest to największy kot, zaliczany do małych kotów.

Koty te posiadają małe głowy i smukły tułów. Futro pumy skalda się z krótkich włosków, zazwyczaj o zabarwieniu żółtawobrunatnym, ale spotykamy także srebrne i czarne. Samce są większe od samic. Długość ciała pumy klasyfikuje się w granicach od 100 do 200 centymetrów. Ogon tych zwierząt może osiągnąć do 85 centymetrów długości. Samice mogą ważyć od 30 do 50 kg, natomiast samce od 60 do 75 kg, w górach Ameryki Południowej można spotkać pumy o masie nawet 105 kg.

Pumy to drapieżniki, są mięsożerne. Żywią się przede wszystkim małymi ssakami. Male ofiary zjada od razu, natomiast części tych większych, chowa za liśćmi, zostawiając sobie na później, ale wraca do niego jedynie wtedy gdy nie uda mu się nic upolować. Można powiedzieć, że pumy nie jedzą bele czego. Gniazda tych kotów znajdują się zazwyczaj w jaskiniach, szczelinach skalnych lub zaroślach. Młode rodzą się ślepe, a wiek dojrzałości i samodzielności osiągają po 2 latach. Żyją około 12 lat. Pumy stanowią niebezpieczeństwo dla człowieka, dlatego też często są tępione.

Panda wielka

Panda wielka

 

Panda wielka jest drapieżnym ssakiem z rodziny niedźwiedziowatych. Obecnie objęta jest ochroną z powodu dużego ryzyka wymarcia, które spowodowane jest jej niską rozrodczością i ograniczeniem obszarów dla niej dostępnych.

Zwierze to żywi się przede wszystkim pędami bambusa, mimo jej drapieżnej natury, nie stroni również od jaj i gryzoni. Oprócz tego zjada ryby, a także miód oraz rośliny trawiaste. Panda je bardzo dużo i większość czasu w ciągu dnia poświęca na zdobywanie pokarmu. Ssak ten występuje w Azji, jest typem samotnika. Żyją od 20-30 lat, w ciągu 5-6 lat osiągają dojrzałość płciową. Rosną na 1,2 do 1,5 metra, ich ogon dochodzi do 13 cm, ważą w granicach 75-115 kg. Sierść pandy jest biała lub żółta z czarnymi obwódkami. Chodzi na czterech łapach z głową spuszczoną ku dole, potrafi również stać na dwóch łapach, doskonale wspina się po drzewach.

Główną przyczyną wymierania pandy wielkiej jest działalność człowieka, który polował na nie w celu posiadania jej futra. Obecnie dużym zagrożeniem jest niszczenie jej środowiska, czyli wycinanie lasów oraz obumieranie bambusa. Inną przyczyną jest niska rozrodczość i duża umieralność młodych pand.

ZWIERZĘTA ZAGROŻONE WYGINIĘCIEM-TYGRYS

Tygrys

Tygrys jest dużym drapieżnym ssakiem, należącym do rodziny kotowatych. Obecnie należy do gatunków objętych ochroną, którym grozi wymarcie spowodowane tępieniem tygrysów przez ludzi.

Zwierzęta te występują przede w Azji, najwięcej tych dzikich kotów można spotkać w Indiach, gdzie uważane są za zwierzęta święte. Tygrysy mogą osiągnąć na nawet 3 metry długości i ważyć ponad 300 kg. Palce tygrysów zakończone są ostrymi pazurami, które potrafi schować i wysunąć w razie potrzeby. Pazury są jego największą bronią. Jest bardzo silnym zwierzęciem, doskonale się porusza i zakrada, biega nawet z prędkością 60km/g, jest także doskonałym pływakiem. Skacze bardzo wysoko i bardzo daleko, trzymając w paszczy swoją zdobycz. Tygrys ma także świetnie rozwinięte uzębienie. Jego najlepiej rozwiniętym zmysłem jest słuch, natomiast węch już nie tak bardzo. Drapieżnik ten potrafi również rozpoznawać kształty w ciemnościach. Kolor sierści zależy od podgatunku oraz pory roku. Najczęściej są żółte lub czerwonopomarańczowe z czarnymi pręgami, brzuch jest biały, występują również białe, czarne i niebieskie. Jest zwierzęciem mięsożernym i poluje na wszystko niezależnie od wielkości.

Największym zagrożeniem tygrysa jest człowiek. Kłusuje on na te zwierzęta ze względu na ich futro oraz na potrzeby chińskiej medycyny ludowej. Oprócz tego człowiek zabija te drapieżniki z powodu ich ataków na ludzi. Ich naturalnym zagrożeniem są inne zwierzęta, które bronią się przed śmiercią z łap drapieżcy oraz wysoka śmiertelność wśród młodych tygrysów.